შეცდომები….

რადგან ბლოგერებმა Kakhi და აქსიომამ დამთაგეს,მეც დავწერ ჩემს შეცდომების შესახებ.

რამდენნაირი შეცდომები არსებობს,ხო?რამდენიც ცხოვრებისეული სიტუაცია ექმნება ადამიანს –იმდენნაირი შეცდომა შეიძლება დაუშვას.და რადგან ცხოვრებაში ნებისმიერი სიტუაცია პირველად ’პირველად’ გვხვდება,ამიტომ არის პოტენციურად დიდი შანსი,რომ შეცდომა მოგვივიდეს.ძალიან კარგია,თუ გავაანალიზებთ,რომ ეს ქმედება შეცდომაა,ეს პირველი ნაბიჯია,მეორე კი მისი გამოსწორებაა,ან მცდელობა მაინც,რომ დაშვებული გამოვასწოროთ.მაგრამ ხშირად უკან დროს ვერ ვაბრუნებთ და შანსსაც ვუშვებთ ხელიდან რომ რაიმე გამოვასწოროთ,და ერთადერთი პლუსი რჩება ის,რომ ვიძენთ გამოცდილებას,რომ თუკი მზგავს სიტუაციაში აღმოვჩნდებით–იგივე შეცდომა არ დავუშვათ!
ამბობენ,რომ ჭკვიანი ადამიანი სხვის შეცდომებზე სწავლობსო,ბრიყვი კი თავის შეცდომებზეო.
რაღაც მომენტში შეიძლება ასეც იყოს,მაგრამ საერთოდ ყველა ცხოვრებისეული სიტუაცია ერთნაირი ვერ იქნება და ვერც ადამიანის საქციელს გავთვლით წინასწარ,და არც ხშირად ყვებიან ადამიანები თავიანთი შეცდომების შესახებ,რომ მათგან რაიმე ვისწავლოთ.ასე რომ გამოდის,რომ ადამიანი უმეტესწილად თავისივე შეცდომებზე სწავლობს!
უშუალოდ ჩემს შეცდომებს რაც შეეხება,ეს დღეები ვფიქრობდი ჩემს ცხოვრებაზე და რამოდენიმე შეცდომა გამოვყავი,რაზეც ადრეც მიფიქრია ხოლმე.

მაშ დავიწყებ:

1. როცა მოზარდები ვიყავით, ჩემს დას ყავდა შეყვარებული,მე დიდად არ ვუკვირდებოდი მათ ურთიერთობას,მაგრამ ვამჩნევდი,რომ ჩემს დასაც უყვარდა ის ბიჭი.ერთხელ რაღაც ძალიან ბანალური რაღაცის გამო იჩხუბეს,და ორივე იმდენად ჯინიანი აღმოჩნდა,რომ პირველი ნაბიჯი არცერთმა არ გადადგა და ასე სამუდამოდ გაიყო მათი გზები.—ხოდა ჩემს თავს ვადანაშაულებ იმაში,რომ არ ჩავერიე,და არაფერი მოვიმოქმედე იმისათვის,რომ ისინი შემერიგებინა.მართალია,საბოლოოდ როგორც აღმოჩნდა,ისევ ჯობდა მასთან ურთიერთობის გაწყვეტა(როგორც ცხოვრებამ აჩვენა),მაგრამ მაშინ ხომ ეს არ ვიცოდით,და მე ჩემს შეცდომად ვთვლი ჩემს პასიურობას!
2. სკოლას რომ ვამთავრებდი,ბოლო ზარს ავღნიშნავდით კლასელები ჩვენი თანაკლასელის სახლში,კარგი პურმარილი გვქონდა და კარგი სიტუაცია,ერთი,რაც მანამდე მანაღვლებდა იყო ის,რომ რამოდენიმე ჩემს თაყვანისმცემელს უნდოდა ჩემთვის სიყვარულის ახსნა და რავი,ვერაფრით ვერ მიბედავდნენ 🙂 ხოდა,ეს სიტუაციები რომ თავიდან ამეცილებინა,რამდენიმე დღის წინ შემთხვევით ქუჩაში გაცნობილი ბიჭი დავპატიჟე,ისიც ჭკუაზე არ იყო სიხარულისგან და რა თქმა უნდა სიხარულით გამომყვა.ხოდა მთელი ის საღამო პრაქტიკულად შირმად მყავდა,გავაცანი კლასელებს და მერე მისთვის ყურადღებაც არ მიმიქცევია.რა თქმა უნდა ის მიხვდა ყველაფერს და გამიგო და  ’დასტოინად’ ჩაამთავრა ის საღამო.პრაქტიკულად არც კი დავმშვიდობებივარ და მას მერე არცმინახია,ეხლა სახელიც არ მახსოვს მისი.–ხოდა შეცდომა იყო ეს! ეს ადამიანიარ უნდა გამომეყენებინა,მეც კარგად გავართმევდი ყველაფერს თავს!პატიებას ვთხოვ ამ ადამიანს.
3. ინსტიტუტში ერთ ბიჭს ვუყვარდი ძალიან,მეც მომწონდა,მირეკავდა ხოლმე და ვსაუბრობდით,ზოგჯერ გამაცილებდა ხოლმე.ის უკვე სერიოზულად ფიქრობდა ჩემთან ოჯახის შექმნაზე.რამოდენიმე ხნის მერე კი გავთხოვდი(გავთხოვდი,რა,მომიტაცეს!მაშინ ასე ხშირად ხდებოდა ხოლმე,და ეტყობა მიყვარდა კიდეც გულში კახა,რახან მაინც დავთანხმდი მის ცოლობას–ეს გრძელი ისტორიაა და შეიძლება ერთხელ მოგიყვეთ კიდეც ;))ხოდა,მას მერე თემური(ასე ერქვა მას) აღარც მინახია,სად გაქრა არ ვიცი.დარწმუნებული ვარ არასწორი წარმოდგენა შეექმნებოდა ჩემზე.–ჩემი შეცდომაა,რომ რამენაირად უნდა მენახა ის და ამეხსნა,რომ ის მართლა მომწონდა და უბრალოდ ჩემდა დამოუკიდებლად სხვაგვარად აეწყო სიტუაცია.მაპატიე თემური!
4. ხო,მერე კიდევ რა იყო? ოჯახში დედამთილთან პრობლემები მქონდა,ეხლა ვთვლი,არ უნდა ვყოფილიყავი თავმდაბალი–ეს იყო ჩემი შეცდომა!მაგრამ რაც იყო იყო!
5. ოთხი წლის თავზე ჩემს პატარა ოჯახს პრობლემები შეექმნა,და შეცდომა იყო ჩემი,რომ კარგი ნებისყოფა არ მქონდა,და ჯიუტი ვიყავი,მაგრამ კარგი ისაა,რომ როგორც კი ჩემს შეცდომას მივხვდი(სამწუხარიოდ ჭკვიანური რჩევაც კი არავის მოუცია),მაშინვე ყველაფერი ’გამოვასწორე’ .
6. ადრე სულ მყავდა ხოლმე თევზები,უფრო მეტად ოქროს თევზები,გუპი,და კიოდევ რამოდენიმე ჯიში.და ერთხელაც აკვარიუმის წყალს ვათბობდი,და ეტყობა(ეტყობა კი არა და ნამდვიალდ),ზედმეტად გათბა წყალი და ყველა თევზი დამეხოცააააა.ვერ წარმოიდგენთ რა ტრაგედია იყო ეს ჩემთვის!ვერ ვპატიობ ჩემს თავს!და დავიფიცე,რომ თევზებს აღარ ვიყოლიებ მეთქი.არადა როგორ მინდა კიდევ თევზები:(
7. ხო,ეხლა ექსპრომტად ერთი რამ გამახსენდა.ინსტიტუტს რომ ვამთავრებდი,რექტორმა შემომთავაზა არასპეციალურ ფაკულტეტზე მასწავლებლობა(ხუთებზე დავამთავრე უცხო ენების ფაკულტეტი),ჩემმა ქმარმა გაიგიჟა თავი და უარი მათქმევინა–მიზეზი ის იყო,რომ საცაა ბავშვი უნდა შემძენოდა,თან ინსტიტუტიც შორს მდებარეობდა და მთავარი მიზეზი კი რათქმა უინდა ეჭვიანობა იყო.რაღაცმომენტში გასაგებიცაა,ძირითადად მამაკაცებით დაკომპლექტებულ ფაკულტეტზე სიმპატიური ლექტორიო და…მოკლედ უარი მათქმევინა.რამოდენიმეხნის მერე კი მივხვდი,რომ ეს დიდი შეცდომა იყო.კარგი შანსი გავუშვი ხელიდან.არ უნდა დამეჯერებინა, იდეურად მაინც უნდა მეტად გამეწია წინააღმდეგობა.

კიდევ რა გავიხსენო?იყო წვრილმანი სიტუაციები,როდესაც,რაღაც წვრილმან შეცდომებს უშვებდი,მაგრამ სერიოზული არაფერი მახსენდება.

დრო გადის,და ზოგი შეცდომა უფრო სერიოზული გეჩვენება,ზოგი კი ნაკლებად მნიშვნელოვანი ხდება.

თავიდან ძნელი გასარჩევია თუ  შვებული შეცდომა რა შედეგს გამოიღებს.

ყველა ვუშვებთ შეცდომებს.მაგრამ მთავარია,საბედისწერო შეცდომა არ დავუშვათ!

ჯერ ისეთი ’ბებერი’ არ ვარ,უამრავი შეცდომა მაქვს წინ 🙂
ჩემდა თავად ვთაგავ ამ ბლოგების ავტორებს :ექსპერიმენტი, ფსევდოლიტერატურული ბლოგი , rruska’s blog….